| نماز شام غریبان چو گریه آغازمبه یاد یار و دیار آن چنان بگریم زارمن از دیار حبیبم نه از بلاد غریبخدای را مددی ای رفیق ره تا منخرد ز پیری من کی حساب برگیردبجز صبا و شمالم نمی?شناسد کسهوای منزل یار آب زندگانی ماستسرشکم آمد و عیبم بگفت روی به رویز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می?گفت |
|
به مویه?های غریبانه قصه پردازمکه از جهان ره و رسم سفر براندازممهیمنا به رفیقان خود رسان بازمبه کوی میکده دیگر علم برافرازمکه باز با صنمی طفل عشق می?بازمعزیز من که بجز باد نیست دمسازمصبا بیار نسیمی ز خاک شیرازمشکایت از که کنم خانگیست غمازمغلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم |
